سرمشق بهاری

آیا در گفتگوی زن و مرد نامحرم، فرقی بین گفت و گوی مستقیم و از راه دور هست؟
همه مراجع: خیر، هیچ تفاوتی در حکم نمی کند و در هر دو مورد، اگر با قصد لذت و ترس افتادن به حرام باشد، اشکال دارد. (آیات عظام امام خمینی، خامنه ای، مکارم شیرازی، بهجت، تبریزی، نوری همدانی، فاضل لنکرانی، وحید خراسانی، صافی گلپایگانی، سیستانی)

چت کردن با جنس مخالف و رد و بدل کردن صحبت های معمولی، چه حکمی دارد؟
همه مراجع: در صورتی که خوف فتنه و کشیده شدن به گناه وجود داشته باشد. جایز نیست.

آیا سلام کردن مرد به زن نامحرم و زن به مرد نامحرم، جایز است؟
همه ی مراجع: اگر بدون قصد لذت و ترس افتادن به حرام باشد، اشکال ندارد.

ای گوشواره بر گوش هر دم به بندگی کوش

از آن شراب عشقش نوشا دمادم بنوش

ای ساحل خشکیده دریا به تو روی آورده

ای شام سیه چرده آن مه بهر تو نور آورده

دستی کشیده شد به رویت ، معشوق شده به جستجویت

هم صحبت ماهی و نکویی ، در روی زمین بهر چه جویی

افسوس به حال تیره بختان ، معشوش فروش و خود پرستان

بیدار دلان خوش مروت

نشکسته اند دلی به غیرت

آن دل که جایگاه یار است

غافل که شوی بهره اش به نار است

جور و جفا بنمود آن عاشق نکونام

شادی ز روی گل رفت شد زرد رنگ و رویش

رسم وفا بیاموز شو چون گلی خمیده

در انتظار بهار رنگ از رخش پریده

پاییزها بدیده در انتظار آن یار

صدها جفا کشیده در هجر روی دلدار

در سردی زمستان لبخند روی گل بین

سرسبزی بهاران بعد از خزان و خشکیست

ای نفس سرسپرده ،پاییز دلت رو برده

دیگر نشان یارت ازآسمان نگیری

آن خاک آشنا هم بوی نسیم دارد

غافل چراشدی باز ، از سرگذشت گلها جانا بگیر صد پند

گر عاشق وصالی ، گر بیقرار یاری

پاییز و زمستان را ای آشنا چه کاری

در پیچ و تاب هستی گر رنج هاببینی

جانا بخر به منت  

شیرین بیان خوش قلب آن دلربا چه خوش گفت

گر پانهی به سویم غم های تو نهان است

در هر زمان و ساعت ، در بیم و ترس و امید

تسکین قلب خواهی نام من است جانا

گر ساعتی و سالی غافل ز این وصالی

شرم حضور ننما بازآ به سوی من باز

معشوق گر جفا کرد نامش زتو جداکرد

نامم بخوان تو بر لب شوجاودان همیشه

بر سنگ مزار جوانی بنوشتند چنین

بیچاره جوانمرگ شد و هیچ ندید

مادر که دیده تر بهر جوانش نموده بود

دایم به ورد زبانش این بود که جوانی ستوده بود

دفتر ز بهر او ورقی تند خورده بود .

زیبایی رخش هوش از سرها ربوده بود

بابا ز بعد مرگ او بیمار گشته بود

با این که قابض ارواح آدمی

در دفترش چو نام او بدید ساکت شدش دمی

بیچاره آدمیان غرق در عشق و صفا

ناخواسته نموده بودند بهر آن جوان جفا

هنگامه مرگ او نگر کز شادی  وصال

گردیده بود جوا ن بسان مرغی بی قرار

در دیده اش دمی رخ محبوب شد عیان

گویی جوان تراز هر زمان گردیده شد جوان

محبوب که سالها پی عشقش روانه بود

وقتی بدیدش که خالی از غم های زمانه بود

تنها متاع جوان لباسی سفید بود

این بهر عاشق دنیا وعید بود