سرمشق بهاری

سفیر ثانیه ها تا کجا چنین پر شور

روی و زنی بر دلم شرر هم سوز

درنگ من به این سرای وفا نبوده مگرساعتی

ندیده ام به  جز از آن آشنا وفا زکسی

صدای پای قدمهای او مرا با خود برد

به آن دیار که ندارم به جز آن نام آشنا ثمری

وجود من زتو و غافل از تو ام ای عشق

مرا کرم نما آن نگاه بیکران خود ای عشق

چنان وجود تو  باشد گلشن راز من مرا امید

بود به خدمت تو  آسمان و هم زمین ای بهار دلم

درصف بازار عشق سوته دلی بینوا

چهره زغم ها بشست ، رنگ رخش تازه شد

تا همه جان هدیه کرد بهر رخ لیلی اش

جام بقا دادنش چو ماه تابنده شد

شاهد شبگیر هم درپی دیدار اوست

نرگس چشمان او همچو بهاری شگرف

در ره یارش بداد هستی خود ،جان دل

طبیب بازار عشق نسخه ز او می گرفت

ای که بیقرار در پی دیدار یار

نایل وصلش شدی ، صد آفرین بر تو یار

ای شاهد شیرین سخن و ماه وش عشق

شمسی و قمر در سر تو تاب و تب عشق

دیدار رخت حسرت هر روز و شب من

جانا شب یلدای مرا صبح تو باشی

بر  درگه تو من بنشینم به گدایی

نور دو چشمان ترم لطف نما ، مرحمتی گوشه چشمی و نگاهی

خورشید به رخسار تو خندید بسی چند

آسمان از کرم تو گرفته است دو صد پند

تا لعل رخت را بنمایی تو جانا

شمع شوم سوخته در راه تو جانا

آسمان امشب چه بزمی داشتی

ماهرویی ، عاشقی مهمان توست

صد هزاران دل به حسرت در پی اش

غافلی جانا تو گویی از دلش

دل اسیر دلستانی بس بزرگ

چشمایش  جان  فریب است و شگرف

او کرشمه می کشد با صد فریب

می شود در راه معشوقش شهید

جان جانان  بزم خوبابت بهشت

یاسمین رو ، نیک رو ، نیکو سرشت

بوده ای شاگرد اول در کلاس

همدمت بوده صدای پای یاس  

یاس من بر من تو هستی تکیه گاه

چهره ماهت چرا پنهان می کنی

کن به من جانان من  آخر نگاه

مدتی دارم به سینه حسرتی

تا کنم دمی من  با تو صحبتی

ای بهار من نرو از پیش من

بعدتو دلدادگی شد کیش من

رخصت ای بانو بهار خرمّم

بهترین یارم ،انیس و همدمم

بی وجود تو خزان است این بهار

بعد تو رفته است از دلها قرار

شاهدی معشوق من ای شاه عشق

بهترین یارم فنا شد در راه عشق