سرمشق بهاری

پدر و مادر با خوشحالی کادویی را که برای تولد دخترشان لعیا خریده بودند به او نشان دادند . یک گردنبد طلای بسیار زیبا و قیمتی. لعیا بسیار خوشحال شد و از پدر و مادر تشکر کرد . فردای آن روز لعیا به همراه یکی از دوستان هم دانشکده ای اش به نام زهره که  مدتی بود با او آشنا شده بود به منزل آمد چشم زهره به گردنبند لعیا افتاد .لعیا به زهره گفت کادوی تولدم است که پدر و مادرم دیشب به من هدیه داده اند. زهره نگاهی با حسرت به گردنبند کرد و گفت : خیلی زیبا و قیمتی است مبارکت باشد . از آن ماجرا چند روز گذشت و لعیا که به همراه پدر و مادرش به یک مهمانی دعوت شده بودند هر چه به دنبال گردنبند گشت آن را نیافت .از آن طرف زهره از آن روزبه بعد دیگر به دانشگاه نیامد. او که بنا بر گفته خودش در یکی از محلات پایین شهر اجاره نشین بودند بعد آن ماجرا  یکی از دوستانش  او را  چند باری در یکی از خیابان های بالای شهر دیده بود . تمام این مسایل شک لعیا را بیش تر کرده بود نکند زهره آن گردنبند را برداشته باشد موضوع را با مادر خود درمیان گذاشت. مادربه او گفت دخترم اینقدر در مورد مردم زود قضاوت نکن آبروی دیگران بیش از این ارزش دارد که ما به راحتی آن را زیر سوال ببریم و گمان بد نسبت به آن ها داشته باشیم . لعیا دیگر در مورد آن ماجرا باکسی صحبت نکرد بعد مدتی که لعیا داشت اتاقش را مرتب می کرد زیر میز چشمش به چیزی خورد باورش نمی شد گردنبندی که مدت ها به دنبالش می گشت آن جا بود لعیا که به خاطر گمان بدی که نسبت به زهره در این مدت پیدا کرده بود وجدانش آزرده خاطر بود تصمیم گرفت به همراه مادر به آدرسی که دوستش گفته بود برود تا هم  پیگیر حال زهره باشد و هم از او دلجویی کند وقتی به دم آن منزل رسیدند زهره دررا باز کرد و با خوشرویی آن ها را به داخل دعوت کرد وقتی به داخل رفتند چشم لعیا ومادرش به زن و مرد بیماری که داخل اتاق بودند افتاد زهره به آنها گفت که پدرش بنّا بوده وخرج زندگی آنها را از این راه بدست می آورده است تا این که دوسال قبل درحین کار دچار آسیب می شود که منجر به قطع نخاع  پدر او می گردد بعد از آن مادر با خیاطی خرج زندگی آنها را می داد تا اینکه او هم از مدتی قبل به دلیل فشار کار سنگین چشمانش دچار آسیب شده و قادر به انجام کار نیست صاحبخانه قبلی اجاره را بالا برده و آنها قادر به پرداخت آن نبودند تا اینکه یکی از دوستان پدرش خانه اش را  تا مدتی که او و خانواده اش که برای انجام  کاری به خارج از کشور سفر کرده بودند بازگردند دراختیار آنها قرار داده بود تا سرایدار آن جا باشند و زهره که به جز خودش تنها یک خواهر کوچکترداشت تصمیم گرفت  در شرکتی که کمیته امداد به او معرفی کرده بود سر کار برود تا بتواند مخارج زندگی خانواده  اش را تأمین کند و او که این ترم را مرخصی گرفته بود  قرار بو از ترم دیگر به دانشگاه برود لعیا هم ماجرای آن روز را تعریف و از زهره دلجویی کرد  وقتی به منزل بازگشتند لعیا به مادرش گفت : مادر جان  تصمیم گرفته ام  دیگر هرگز درباره دیگران بدون اندیشه قضاوت نکنم ، بعضی وقتها چقدر از نعمت هایی که خدا به ما عطاکرده غافلیم ، همیشه خود را با بالاتر از مقایسه کرده و خود را انسان بدبختی می پنداشتم امروز فهمیدم چقدر به خاطر نعمت هایی که خدا به من عطا کرده خوشبختم ،آنچه به به ما عطا کرده نعمت است آنچه نبخشیده از روی حکمت . مادر در حالی که لبخندی به لب داشت گفت : آری دخترم همینطور است .

نسیم نیم نگاهی به چهره بیمار دخترش شقایق انداخت .گویی هرلحظه وجودش بود که روی تخت بیمارستان ذره ذره آب می شد . شقایق دختر ده ساله نسیم چند ماهی بود که دچار عارضه قلبی شده بود و قرار بود امروز تحت عمل جراحی قرار گیرد عملی که پزشکان گفته بودند ریسک بسیار بالایی دارد و احتمال زنده بیرون آمدن شقایق از آن خیلی پایین است عمل سه ساعت طول کشید در این مدت چشمان منتظر نسیم هر لحظه به در بود تا شاید خبری از حال شقایق به دست آورد بالاخره انتظار به پایان رسید و پزشکان ازاتاق عمل بیرون آمدند  به نسیم گفتند: متاسفانه  با این که تیم پزشکی تمام تلاش خود را کرد عمل موفقیت آمیز نبود و شقایق در حین عمل از دنیا رفت . دنیا روی سر نسیم  خراب شد با این که آخرین روزهای زمستان بود و چند روزی به بهار باقی مانده بود اما گویی بویی از بهار در آسمان نبود آسمان گرفته بود و غبار آلود .روزها کم کم سپری شد و بهار آمد و چهل روز از آن روز غم انگیزگذشت .نسیم که در این مدت هرگز  نتوانسته بود دوری شقایق را باور کند .حتی به دیدن خواهرزاده اش که تازه به دنیا آمده بود هم نرفت در یکی از روزها که آماده شده بود تا بر سر مزار شقایق برود زنگ در به صدا در آمد مادرش بود مادر با دستان گرم و مهربانش اشک هایی را که چون مروارید گونه های نسیم را پر کرده بود پاک کرد و به او گفت : دخترم عجب غنچه های زیبایی در باغچه شما روییده بود نسیم که در این مدت توجهی به اطراف خود نکرده بود به حیات آمده و به غنچه های زیبای گل سرخ و شقایقی که در  باغچه حیاتشان روییده بود نگاهی کرد . مادر به او گفت : می بینی دخترم در پی هر زمستانی بهاری است نسیم گفت : اما مادر جان خزان زندگی مرا دیگر بهاری نیست شقایق تمام وجود من بود . یادتان هست وقتی به دنیا آمد چنان لاغر و نحیف بود که  دکترها امیدی به زنده بودن او نداشتند نذر کردم اگر نیلوفر به یک سال برسد او را به پابوس امام رضا ببرم از این موضوع ده سال گذشت  و من نذر خود را فراموش کردم تا این که سال گذشته من نذر خود را عملی ساختم و به همراه شقایق و پدرش به زیارت امام هشتم رفتیم بیماری شقایق ، نذر من و فراموشی آن و اینکه  همان سالی که من  نذر خودرا عملی ساختم شقایق از دنیا رفت . سرگشته و حیران حکمت خداوندی ام مادر جان . مادر که چون سنگ صبوری به حرفهای نسیم گوش می کرد به او گفت : دخترم  درک حکمت خداوندی در توان ما نیست . خداوند که عادل و حکیم است در پی هر زمستان و خزانی و هر مرگی ، بهاری و تولد دوباره  قرار داده است حکمت  مهربان خدا براین بود که شقایق چند روز مانده به بهار از دنیا برود و بهار امسال را نبیند اما بعد از او خدا به ما خواهر زاده ات نرگس را بخشید . لبخند شیرینی بعد از مدت ها بر لبان نسیم نقش بست رو به مادر کرد و گفت : آری مادر جان گلها در بهار می رویند موافقید با هم به دیدار نرگس برویم . مطمئنم ازاین کار روح شقایق هم شادتر می شود .

یتیمی گفت روزی بهر بابا

 نرفتی آخر هرگز از دل ما

به مادر گفته بودم گر بیایی

پر از گل می شود این خانه  ما

از آن روزی که عکست را کشیدم

ز روی ماه تو خجالت ها کشیدم

تو را از قاب عکست می شناسم

تو را با آن نگاهت می ستایم

تو آخر رفتی از بهر شهادت

فراموشت نشد عهد و رفاقت

به مادر گفته بودم مادر من

به وقت غصه و غم یاورمن

پدر آخر شبی من را صدا کرد

بدیدم با نگاهش زیر لب من را دعا کرد

به دست یک سبد او نور می داد

 خدایا کی شود این باور من

به او گفتم که خوب من پدر جان

شبی را پیش من بابا سحر کن

بگو از غصه ات ازعشق و مستی

بگو از آن خدای خوب هستی

پدر گفتش مرا آخر پسر جان

چه گویم بهر تو از لطف یزدان

در آن دم که می رفت جان از بر من

جمالش را بدیدم یاور من

صالح  نگاهی به دخترش نیلوفر کرد ، تمام دنیایش درنگاه نیلوفر موج می زد نیلوفر  با آن که 8 سال بیشتر نداشت اما بینایی اش دچار  مشکل بود  و برای درمانش هزینه سنگینی نیاز بود که از توان او بیرون بود . در یکی از روزهایی که  صالح ازسرکار  به منزل برمی گشت یکی از همسایگان جلوی آنها را گرفت و و گفت گه بین او و آقای عظیمی همسایه دیوار به دیوارش درگیری  رخ داده بود و او زخمی شده بود و به اوگفت که اگر امکانش باشد به دادگاه  بیاید و علیه آقای عظیمی شهادت دهد و در قبالش پول خوبی دریافت کند و بتواند سریعتر برای بهبود دخترش اقدام کند  اسم نیلوفر که آمد قلب صالح تندتر شروع به تپیدن کرد و قرار شد فردا برای شهادت در دادگاه حضور پیدا کند روز موعود فرا رسید و   صالح در راه رفتن به دادگاه  بود که صدای قرآن از مناره های مسجد بلند بود و داشت  آیات ابتدایی سوره انبیاء  را می خواند به این مضمون که نزدیک شد حساب مردم در حالی که در گمراهی آشکار هستند این آیات  گویی تلنگری بود برقلب صالح او که  این ماجرا را از نزدیک ندیده بود در ضمن آقای عظیمی فرد شایسته و محترمی بود که تا به حال چیزی از او ندیده بود نباید  سلامتی نیلوفر را به هر قیمتی بدست آورد  پس بهتر است از خیر این موضوع بگذرد  به خانه بازگشت وموضوع را با همسرش درمیان گذاشت همسرش از این که او وارد این راه ناسرانجام نشده بود خوشحال شد و خدا راشکر کرد روز بعد که صالح به سرکار می رفت چشمش به آقای عظیمی  که افتاد از خجالت سرش را پایین انداخت آقای عظیمی در دستش کاغذی بود با خوشرویی صدایش کرد و گفت : این شماره تماس یکی از بستگان من است که پزشک خیری است با او راجع به نیلوفر صحبت کردم و قرار شده تا هزینه عمل نیلوفر را تقبل کند . صالح که  گویی به وجودش  روح تازه دمیده شده بود  از آقای عظیمی تشکر کرد  دو هفته از این ماجرا گذشت و چشمان آبی  نیلوفر به لطف خدا درخششی تازه یافته بود و صالح و همسرش خوشحال و خوشحال تر از این موضوع انسانیت را با سلامتی نیلوفر معامله نکرده بودند . براستی که تمام سرمایه های دنیا را نمی توان با سلامتی معامله کرد .

سرباز از اتاق فرمانده بیرون آمد صحبت های فرمانده هنوز توی گوشش بود چند روزی به روزهای پایانی سال مانده بود و سرباز   که محل خدمتتش در  یکی از شهر های مرزی کشور بود از فرمانده درخواست مرخصی داشت  مهلت درخواست مرخصی گذشته بود و فرمانده با درخواست مرخصی او موافقت نکرده بو د با خودش گفت : کاش زودتر درخواست مرخصی خود را رد کرده بودم آخر یگانه خواهرش  نگین که بعد از فوت پدر سرپرستی او و مادرش به عهده او بیمار بود لحظه ای نگاه پاک و معصوم خواهر از جلوی دیدگانش دور نمی شد . اما  سرباز وظیفه مهم تری داشت  ، دفاع از خاک کشورش بدون سرزمینش ، بدون امنیت ، مادر ، خواهر و تمام عزیزانش برایش معنا نداشتند . عزمش را جزم کرده بود باید  می ماند و از کشورش دفاع می کرد به خاطر مادرش ، خواهر و تمام عزیزانش . سرباز غرق در افکارخود بود که تلفن زنگ زد مادرش بود که خبر  بهبودی خواهرش را به او داد .  شب  مهتابی و  زیبایی بود سرباز در اطراف پادگان قدم می زد که پسرک گل فروشی را در آن اطراف دید پسر شاخه گلی به او هدیه داد تا به حال او را در این حوالی ندیده بود . تبسمی بر لبان سرباز نقش بست . به آسمان نگاه گرد .گویی ستارگان هم به دستان سرباز بوسه می زدند سرباز از اتاق فرمانده بیرون آمد صحبت های فرمانده هنوز توی گوشش بود چند روزی به روزهای پایانی سال مانده بود و سرباز   که محل خدمتتش در  یکی از شهر های مرزی کشور بود از فرمانده درخواست مرخصی داشت  مهلت درخواست مرخصی گذشته بود و فرمانده با درخواست مرخصی او موافقت نکرده بو د با خودش گفت : کاش زودتر درخواست مرخصی خود را رد کرده بودم آخر یگانه خواهرش  نگین که بعد از فوت پدر سرپرستی او و مادرش به عهده او بیمار بود لحظه ای نگاه پاک و معصوم خواهر از جلوی دیدگانش دور نمی شد . اما  سرباز وظیفه مهم تری داشت  ، دفاع از خاک کشورش بدون سرزمینش ، بدون امنیت ، مادر ، خواهر و تمام عزیزانش برایش معنا نداشتند . عزمش را جزم کرده بود باید  می ماند و از کشورش دفاع می کرد به خاطر مادرش ، خواهر و تمام عزیزانش . سرباز غرق در افکارخود بود که تلفن زنگ زد مادرش بود که خبر  بهبودی خواهرش را به او داد .  شب  مهتابی و  زیبایی بود سرباز در اطراف پادگان قدم می زد که پسرک گل فروشی را در آن اطراف دید پسر شاخه گلی به او هدیه داد تا به حال او را در این حوالی ندیده بود . تبسمی بر لبان سرباز نقش بست . به آسمان نگاه گرد .گویی ستارگان هم به دستان سرباز بوسه می زدند